Wouter Dijkshoorn ging in augustus aan de slag als bondscoach voor het olympisch programma. Het wereldkampioenschap in Australië wordt zijn eerste grote toernooi. Aan de vooravond van dit kampioenschap stellen we hem aan jullie voor.
Wouter Dijkshoorn kwam in 2014 via een vriend in aanraking met de triathlonsport. Als jeugdsporter deed hij aan handbal en in zijn studententijd in Amsterdam sloot hij zich aan bij de roeivereniging. Naast zelf sporten, was hij ook al op jonge leeftijd actief als trainer en coach. “Ik werd trainer van een jeugdhandbalteam en later toen ik ging roeien, ben ik ook al snel in die sport gaan coachen. Naast dat ik het leuk vind om atleten te begeleiden en beter te maken, leerde ik er als atleet zelf ook veel van”, vertelt Dijkshoorn, die sinds 2016 met zijn eigen onderneming onder andere duursporters begeleidt.
Op zoek naar teamgevoel
Als triatleet sloot hij zich iets meer dan tien jaar geleden aan bij ASU, de Amsterdamse Sport Unie, en kwam hij voor deze stichting ook uit in de teamcompetities. “Bij ASU deden we geen gezamenlijke trainingen en ik vond dat als voormalig teamsporter té individueel. Een jaar later werd ik lid van De Dolfijn en daar kwam ik in een team met oud-studenten terecht die het wel leuk vonden om gezamenlijk te trainen. We hadden vier kerntrainingen en ook daarnaast kwamen we best vaak bij elkaar. Het was een combinatie van sociale en sportieve contacten, dat vond ik een fijne combi”, vervolgt de meervoudig Nederlands kampioen crosstriathlon.
Dijkshoorn heeft een achtergrond als fysiotherapeut en bewegingswetenschapper, was trainer en coach bij De Dolfijn in Amsterdam en trainingsgroep LABC in Utrecht en werkt parttime als docent aan de huisartsenopleiding in het UMC in Amsterdam. “Wat er voor mij uitsprong in de vacature voor bondscoach was dat er iemand werd gezocht met kennis van groepsdynamica en didactische en pedagogische vaardigheden. Naast mijn werk in de sport, ben ik als docent in de zorg veel bezig met groepsprocessen. Ik ben dan misschien relatief kort actief in de triathlonsport, maar heb vanuit mijn ervaringen als coach in het handbal, roeien en in combinatie met mijn werk als docent misschien net wat meer expertise als het gaat om het werken met teams dan een gemiddelde triathloncoach.”
Focus op de mixed team relay
Door de afgeslankte subsidies van NOC*NSF voor topsport, focust de NTB zich de komende jaren op de mixed team relay. Een onderdeel waar Nederland tijdens de Olympische Spelen in Tokio, met Maya Kingma, Rachel Klamer, Marco van der Stel en Jorik van Egdom, met een vierde plaats al eens dicht bij het podium kwam. Het doel is om in Los Angeles 2028 zo goed mogelijk te presteren in de mixed team relay en tegelijkertijd ook in te zetten op de verdere toekomst na 2028.
Het is in meerdere opzichten een uitdagende taak. De NTB werkt met een budget dat behoorlijk kleiner is dan in voorgaande olympische cycli en daarnaast zijn de atleten uit de prestatiepoule waarmee Dijkshoorn gaat werken, in tegenstelling tot bijvoorbeeld een handbalteam, niet wekelijks bij elkaar. “We moeten dan ook wat creatiever zijn om toch momenten te kunnen organiseren om gezamenlijk te trainen en als team te kunnen groeien. Het conceptplan hiervoor ligt klaar en we gaan het binnenkort met alle atleten bespreken. Atleten hebben zelf ook inbreng, want we moeten het met elkaar gaan doen. Het uiteindelijk doel is om een zodanige sfeer en cultuur te creëren dat atleten voor elkaar door het vuur willen gaan.”
Met vertrouwen naar Australië
Dijkshoorn was er zelf niet bij in juli vanwege vaderschapsverlof, maar TeamNL maakte dit seizoen in ieder geval al indruk met een zilveren medaille op het EK in Melilla. In Australië doet Nederland, met Aniek Mars, Barbara de Koning, Robin Dreijling, Gjalt Panjer Mitch Kolkman en Niels van Lanen, mee aan het WK mixed team relay voor beloften. Vier van hen doen ook mee aan de individuele wedstrijden voor beloften.
“We zijn met vertrouwen naar Australië gereisd”, vervolgt Dijkshoorn. “Iedereen is fit en we gaan voor het hoogst haalbare resultaat. Tegelijkertijd vind ik ook het proces belangrijk. Wie komt het beste tot zijn recht op welke positie? Hoe werkt het team op dit moment samen, wat zijn verbeterpunten, wat is er voor nodig om maximaal te kunnen presteren, en hoe kunnen we dat meenemen naar de komende wedstrijden? Op basis van deze informatie kunnen we nog beter toewerken naar een succesvolle toekomst. Het is heel interessant om dat proces te leiden.”
